เหตุผลที่อยากแปลช๊อยอันนี้เพราะอ่านแล้วชอบมาก อันอื่นๆก็ชอบแต่ไม่ถึงกับชอบมาก
ช๊อยส์ที่ 29
มันก็เป็นอีกวันที่ผมฟังแต่เพลงที่ชอบไปเรื่อยเปื่อย
โดยเฉพาะในช่วงฤดูใบไม้ร่วงเช่นนี้
หัวใจมันหนักหน่วงมากเลย ผมรู้สึกเหงาอ่ะ
แต่ก็นะ...
มหาลัยฮันยางมันอยู่ใกล้มากเลย ผมสามารถเดินไปได้ด้วย
ผมจะไป ม.ละ
ผมเคยบอกไปแล้วว่าที่ม. ผมไม่ได้เป็นซุปเปอร์สตาร์
ทุกคนคงสงสัยเกี่ยวชีวิตมหาลัยของผมใช่ไหม.......
มาๆจะเล่าให้ฟัง
ระหว่างที่อยู่ในมหาลัย มีรุ่นน้องมาถามผมว่า
"โอปป้า เลี้ยงอาหารดีดีชั้นหน่อยซิ"
ในขณะที่เธอพูด เธอก็เขินอายมากที่มองผมและพูดแบบนั้น
"ได้ซิ ได้ตามที่เธอต้องการ" ผมตอบ
นี่คือชีวิตวัยเรียนที่ผมชอบ ผมอยากได้............ แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นเลยนะซิ -_-
มันไม่เคยเกิดขึ้นเลยในชีวิตจริงๆเลยสักครั้ง
ผมฝันถึงชีวิตมหาลัยแบบนี้ซึ่งในความเป็นจริง
ผมไปกินข้าวกลางวันกับเพื่อนผู้ชาย
การเรียนปริญญาโทของผมเป็นไงบ้าง ?
นี่เป็นประเด็นเลยนะ
ข้อแรกเลย ผู้หญิงมีน้อยมากกกกกกกกกกกกกกกก
ในคลาสของ Movie สัดส่วนผช. ต่อ ผญ. คือ 9/3 และผมเป็นคนที่อายุน้อยที่สุด คือ 28 ปี
ขอบคุณมากเลยผมจะได้มีสมาธิและตั้งใจเรียน ดีไหมล่ะ ? นี่มันดีรึมันแย่อ่ะ.......
คนที่อายุมากสุดในชั้นคือ 50 ปี เป็น movie producer ก็นะ มันใช่เลยอ่ะ
ท้องฟ้ามืดครึ้มจัง ผมจึงกลับบ้านอย่างเร็วหน่อยและนี่เป็นเพลงที่ผมฟังบ่อยมาก
Kim Dong Ryul - How I am
** ว่างๆจะแปลเพลงนี้ให้ฟังเพราะเราเองฟังและอ่านเนื้อเพลงไปด้วยยังร้องไห้อ่ะ**
ผมชอบเสียงของเขาตั้งแต่ยังเด็กๆ เราจะรู้สึึกถึงความเศร้าผ่านเสียงอันเป็นธรรมชาติของเขา
เวลาฟังเพลงนี้ ผมอยากจะร้องไห้ ผมฟังมากกว่า 100 รอบ ตั้งแต่เมื่อวาน
แก่ขึ้นๆ ปีต่อปีแล้วนะ ทำไมหาแฟนอยากจังเลย...
ผมก็คิดนะ ตอนอายุน้อยผมน่าจะมีแฟนเยอะๆ !!
ตอนนี้พวกนั้นแต่งงานกันไปหมดแล้วและก็มีลูกแล้วด้วย
ใครที่ผมจะเดทด้วยล่ะ วู๊วววววววววววววววววววๆๆๆ
ปลาไหล คุณมีสามีหรือแฟนแล้วใช่ไหม..........
แล้วผมเป็นใครล่ะ วู๊ววววววๆๆๆ
นี่ผมนะ
อาาาาาาาช์ชชชชชชช ต้องจัดกระเป่าละ
ยองดึก อา............
ยองดึก ยังดึก (ชายตาตี่) มือขวากึนซอกนั่นเอง ***
จบฮาและเกรียนจริงๆ ^^
นี่แหละที่เราชอบ
